W czasach II RP projektantka i rzeźbiarka Julia Keilowa była fenomenem — prezentowała swoje prace na wystawach krajowych i światowych, pracowała dla największych wytwórców platerów, przyjaźniła się ze śmietanką towarzyską przedwojennej Warszawy, a do tego realizowała się w roli żony i matki. Śmierć w niewyjaśnionych okolicznościach w 1942 r. przerwała tę passę sukcesów, a projekty, za które zdobywała najważniejsze branżowe nagrody, na dziesięciolecia odeszły w zapomnienie.